Stel hè, stel. Je bent een nazaat van de Duitse familie Albrecht. En dan niet de gewone huis-tuin-en-keuken-familie Albrecht. Nee, van de oprichter van Aldi. Die supermarkt waar alles in dozen staat opgestapeld. Jullie familie is goed voor 15 miljard. Het geld klotst tegen de plinten omhoog. Toch is er ruzie in de tent. Over geld. Kleinzoon Nicolay beschuldigt zijn moeder en zijn zussen van...
Klein berichtje in de krant afgelopen zaterdag. Magawa heeft een gouden medaille gekregen van de People’s Dispensary for Sick Animals (PSDA). De PSDA is een organisatie van Britse veteranen. Het bijzondere is dat Magawa een Gambiahamsterrat is. Een wat? Inderdaad. Een rat. Een organisatie uit het land van de stiff upper lip die een rat een medaille geeft? Dat moet wel een heel bijzonder beestje...
Ze was er klaar mee, had genoeg van de medewerkers die ze de klaagzang continu aan hadden staan. Van medewerkers die zich voor ieder wissewasje ziekmelden. Maar… Als je medewerkers volstopt met regels en voorschriften hoe ze hun werk moeten doen, moet je niet verbaasd zijn dat ze op een gegeven moment ophouden met zelf nadenken.
Veel medewerkers in de zorg ervaren een enorme werkdruk.
Laatste nieuws in september 2020: de zorgsector bereidt zich voor op een explosie van zieke medewerkers. Meer verzuim betekent nog meer werkdruk.
Een to-do list waar geen einde aan komt. Geen idee hebben hoe je alles voor elkaar moet krijgen. Dat wie je bent op de een of andere manier wordt afgemeten aan wat je van je takenlijst weet af te strepen.
Als alles belangrijk is, is niks belangrijk.
Soms lijkt het alsof we verwachten dat die ander het allemaal voor ons doet, op de werkvloer. Dat je die ander verantwoordelijk vindt werkprocessen die niet lopen. Dat die ander moet zorgen dat de sfeer in het team verbetert. Wat als we nou eens kritisch naar onszelf (blijven) kijken? Wat kunnen we ze zelf doen om minder frustraties om de werkvloer te hebben.
Grootste frustratie van werken in de zorg. Jullie worden er met z’n allen he-he-maal scheel van: die buitensporige controledrift. Altijd maar verantwoording af moeten leggen. Bureaucratie.
Die hommel achter het keukenraam staat symbool voor het gebrek aan visie en slagvaardigheid van bestuurders en directie. Vastzitten in oude werkwijzen en denken dat je daarmee door het keukenglas kunt vliegen.
Afgelopen week vroeg ik de lezers van mijn nieuwsbrief wat hun grootste frustratie is als het gaat om werken in de zorg. Dat heb ik geweten! Mijn mailbox stroomde over van de reacties, ik werd er stil van. Daarom deze week iedere dag een blog van mij waarin ik de frustraties bespreek.
De Wet van Snuf gaat uit van het principe van wederkerigheid. Wat je geeft, krijg je terug. Hoe kun je dit als zorgorganisatie toepassen in het contact met je medewerkers?
Afgelopen week was er de nodige commotie over de beloning voor zorgmedewerkers. Er komt geen extra geld voor een loonsverhoging. Tommie Niessen (verpleegkundige, spreker en schrijver) vertelde bij Eva Jinek dat deze discussie niet alleen over salaris gaat. Er is veel mee onvrede bij zorgmedewerkers, zo zei hij. Je kunt ook op andere manieren dan geld waarderen gaf Tommie aan. Kijk bijvoorbeeld...
Onze jongste is het type dat vooral zelf moet ervaren en dan leert. Als ouders geven we hem zo nu en dan, in onze ogen verstandige, adviezen. Wat niet wil zeggen dat hij ernaar luistert. Of misschien luistert hij er wel naar maar ogenschijnlijk doet hij er niks mee. Zo heeft hij een bijbaan. Bij het grote toekanimperium. Hij is begonnen als luikloper, wat betekent dat je borden wegbrengt en weer...
Vette koppen in de Telegraaf afgelopen weekend. “Verpleegkundige Zaans Medisch Centrum voelt zich in de kou gezet vanwege geheime coronabonus voor managers.” Iedere nuance ontbreekt in de berichtgeving maar de toon is gezet. Al die managers in de zorg zijn boeven die alleen maar aan hun eigen portemonnee denken. Graag was ik de vlieg op de muur geweest toen dit besluit werd genomen. En dan zou...