Het vraagt veel moed om een faillissement door te maken. De periode die er aan vooraf gaat, is al zwaar geweest en dan komt er – als klap op de vuurpijl – de genadeslag.

Een faillissement kent een rollercoaster van emoties.  Failliet gaan – zo heb ik ervaren – kent 6 stadia: 

1. De schok

Mijn hemel, dit kan niet waar zijn. 

2. Ontkennen dat het jouw schuld is

Hoezo mijn schuld, die anderen hebben er allemaal niks van begrepen. 

3. Boos zijn en de schuld aan anderen geven

Het waren de investeerders, de bank, de compagnons, de markt… 

4. Gedeprimeerd voelen

Alle energie en interesse in de buitenwereld is weg en je interesse is weg

5. Geleidelijk aan naar jezelf durven kijken

Wat had ik anders kunnen doen? Waarbij regelmatig sprake is van terugval naar fase 2 en 3 overigens 

6. Leren en vaststellen wat je anders gaat doen

Na zo’n enorm life-event kun je niet doorgaan alsof er niks is gebeurd. Welk gedrag moet je veranderen om verder te kunnen? 

Wat mij enorm heeft geholpen, zijn de gesprekken met een aantal mensen. Maar ik kon zeker niet bij iedereen terecht. De één heeft belangen, de ander eigen overtuigingen en weer een ander is niet echt geïnteresseerd.

Geeft niet, als je maar mensen hebt bij wie je terecht kunt.