Veel medewerkers in de zorg ervaren een enorme werkdruk.
Laatste nieuws in september 2020: de zorgsector bereidt zich voor op een explosie van zieke medewerkers. Meer verzuim betekent nog meer werkdruk.
Een to-do list waar geen einde aan komt. Geen idee hebben hoe je alles voor elkaar moet krijgen. Dat wie je bent op de een of andere manier wordt afgemeten aan wat je van je takenlijst weet af te strepen.
Als alles belangrijk is, is niks belangrijk.
Soms lijkt het alsof we verwachten dat die ander het allemaal voor ons doet, op de werkvloer. Dat je die ander verantwoordelijk vindt werkprocessen die niet lopen. Dat die ander moet zorgen dat de sfeer in het team verbetert. Wat als we nou eens kritisch naar onszelf (blijven) kijken? Wat kunnen we ze zelf doen om minder frustraties om de werkvloer te hebben.
Grootste frustratie van werken in de zorg. Jullie worden er met z’n allen he-he-maal scheel van: die buitensporige controledrift. Altijd maar verantwoording af moeten leggen. Bureaucratie.
Die hommel achter het keukenraam staat symbool voor het gebrek aan visie en slagvaardigheid van bestuurders en directie. Vastzitten in oude werkwijzen en denken dat je daarmee door het keukenglas kunt vliegen.
Afgelopen week vroeg ik de lezers van mijn nieuwsbrief wat hun grootste frustratie is als het gaat om werken in de zorg. Dat heb ik geweten! Mijn mailbox stroomde over van de reacties, ik werd er stil van. Daarom deze week iedere dag een blog van mij waarin ik de frustraties bespreek.
De Wet van Snuf gaat uit van het principe van wederkerigheid. Wat je geeft, krijg je terug. Hoe kun je dit als zorgorganisatie toepassen in het contact met je medewerkers?
Afgelopen week was er de nodige commotie over de beloning voor zorgmedewerkers. Er komt geen extra geld voor een loonsverhoging. Tommie Niessen (verpleegkundige, spreker en schrijver) vertelde bij Eva Jinek dat deze discussie niet alleen over salaris gaat. Er is veel mee onvrede bij zorgmedewerkers, zo zei hij. Je kunt ook op andere manieren dan geld waarderen gaf Tommie aan. Kijk bijvoorbeeld...
Onze jongste is het type dat vooral zelf moet ervaren en dan leert. Als ouders geven we hem zo nu en dan, in onze ogen verstandige, adviezen. Wat niet wil zeggen dat hij ernaar luistert. Of misschien luistert hij er wel naar maar ogenschijnlijk doet hij er niks mee. Zo heeft hij een bijbaan. Bij het grote toekanimperium. Hij is begonnen als luikloper, wat betekent dat je borden wegbrengt en weer...
Vette koppen in de Telegraaf afgelopen weekend. “Verpleegkundige Zaans Medisch Centrum voelt zich in de kou gezet vanwege geheime coronabonus voor managers.” Iedere nuance ontbreekt in de berichtgeving maar de toon is gezet. Al die managers in de zorg zijn boeven die alleen maar aan hun eigen portemonnee denken. Graag was ik de vlieg op de muur geweest toen dit besluit werd genomen. En dan zou...
Misschien had je al door dat ik grenzeloos nieuwsgierig ben. Naast mijn eigen gedachtenspinsels deel ik ook graag gesprekken en interviews. Deze keer met Anja de Jong. Een betrokken manager, zo zegt ze zelf. Sinds 2011 werkt Anja (53) bij Humanitas DMH (dienstverlening aan mensen met een hulpvraag) en sinds 2013 in de regio Amersfoort/Eemland. Anja stuurt drie teams aan van in totaal 45...
Ken je Won Yip? Yip is het type dat er geen doekjes om windt. Het hele idee van de noodregeling van de overheid vindt hij onverantwoord. Naar zijn mening kan de overheid beter met een saneringsplan komen dan ondernemers een zak geld geven. Volgens Yip houdt de overheid nu zombiebedrijven in stand die het toch niet gaan redden. Omdat ze voor Corona ook al niet op een gezonde basis aan het...
Picture this. Je koopt een vaas voor € 49,- en je verkoopt dat ding voor € 7,8 miljoen. Niet verkeerd toch? De kunsthandelaar Van Rosenthal viel met zijn neus in de boter. Hij was uitgenodigd door een bejaarde dame (‘ergens in Europa’) die wat spulletjes had staan waarvan ze wist dat het wel eens wat waard kon zijn. Zo ook een vaas. Die gewoon in een kamer stond waar allemaal katten en honden...