Twee gesprekken die ik had afgelopen week.
Beide personen waren helemaal klaar met hun oude werkgever. Beiden jarenlang loyaal. Maar de afgelopen periode was er iets geknapt.
‘Ik was er klaar mee dat er in onze organisatie altijd zo’n onderscheid tussen functies werd gemaakt. Zodra de planning in de soep loopt, mogen we komen opdraven en krijgen we verantwoordelijkheden in onze mik geschoven die eigenlijk helemaal niet mogen.
Maar weet je wat mijn leidinggevende zei toen ik aanbood om eens mee te denken over mogelijke oplossingen? Dat zijn onderwerpen voor het managementoverleg, zo doen we dat hier.’
Daarom had ze gesolliciteerd. En ook al kreeg ze eerst een jaarcontract, toch stapte ze over. ‘Ik wil met plezier naar mijn werk gaan en me niet voortdurend irriteren aan dat stomme ik-ben-meer-dan-jij-gedoe.’
De andere persoon die ik sprak, werkte in een facilitaire functie voor een grotere zorgorganisatie. Het werd vooral productiewerk, vertelde ze. De maaltijden werden kant-en-klaar afgeleverd. Het enige wat in de keuken moest gebeuren, was alles in hoog tempo regenereren. En na afloop de hele boel weer afwassen, inclusief die zware bakken. Wat fysiek best zwaar werk was.
Nu werkt ze in een kleinschalige zorgorganisatie. Ook facilitair maar haar functie heeft een veel bredere invulling. Want naast de maaltijden en soms schoonmaakwerk vormt ze nu ook een schakel in het welzijn voor de bewoners. Door een spelletje te doen met een bewoner of iemand uit de zorg te helpen.
‘Je doet het samen en daar mag je tijd voor vrijmaken. Dat was ik niet gewend. Op mijn laatste inwerkdag kreeg ik een cadeaubon. Omdat ze zo blij waren dat ik onderdeel was van het team. Ik zei nog, jullie verdienen een cadeaubon omdat jullie zoveel tijd vrijmaken om mij goed in te werken!’
In feite is het simpel.
Als een bloem niet bloeit, is het niet de schuld van de bloem.
Die bloem heeft maar één wens: zo mooi mogelijk bloeien. Als dat niet lukt, dan ga je onderzoeken hoe dat komt. Je kijkt in welke grond de bloem staat. Of de bloem te veel of te weinig zonlicht krijgt. Misschien krijgt de bloem te weinig water of voedingsstoffen. Kortom, je kijkt naar de omgeving van de bloem.
In organisaties en teams zeggen we: ‘Wat is er mis met die bloem?’ We oordelen over die bloem. Hij of zij is lui of doet niet genoeg haar best. Kan het niet. Wil het niet. Past zich onvoldoende aan.
We doen helemaal geen onderzoek. We vragen ons niet af wat de oorzaak zou kunnen zijn, we zijn helemaal niet nieuwsgierig.
Zou er iets zijn in de omgeving waardoor die bloem niet gaat bloeien? Kunnen we een andere omgeving creëren waar mensen creatiever, gelukkiger en beter in staat zijn om te bloeien?
Eigenlijk best raar toch dat we als het gaat om de bloei van mensen in een organisatie zo snel oordelen en afschrijven.
Wil je in de organisatie aan de slag met het optimaliseren van de medewerkersbeleving, dan is nieuwsgierig zijn een belangrijke en positieve eigenschap.
Wat is kenmerkend voor de cultuur in je organisatie? Wat zeggen en vinden de medewerkers? Wat zouden ze anders willen zien?
Creëer een cultuur waarin talent kan en mag groeien en bloeien.
Daarbij zijn 3 elementen van belang:
- Je moet de tools hebben om medewerkers te laten groeien en bloeien
- Je moet snappen wat je moet doen om medewerkers te laten groeien en bloeien
- Je moet het willen
En bedenk altijd opnieuw: als een bloem niet bloeit, is het niet de schuld van de bloem.
Hartelijke groet,
Gerry