Ciske de Rat is de eerste film die ik in de bioscoop heb gezien. Met een piepjonge Danny de Munck, krijg toch allemaal de kolere en een levensgroot scherm. Ik was zwaar onder de indruk van al dat spektakel.

Dankzij die scène uit There’s Something About Mary kreeg haargel voor mij opeens een hele andere betekenis.

Door Dr. Hannibal Lector uit The Silence of The Lambs durfde ik lange tijd niet meer in de kelder van ons ouderlijk huis. Jodie Foster vond ik zó stoer. Zelf was ik bij lange na niet zo dapper.

Door de kinderen heb ik de film Bambi tientallen malen gezien. Iedere keer janken als de moeder van Bambi werd vermoord. En dat allemaal door De Mens. Bah. We hebben nog steeds niks geleerd.

Marlon Brando als de Don in The Godfather. Dat paardenhoofd in bed. I make you an offer you can’t refuse. Luca Brasi who sleeps with the fishes. Wat een filmepos.

De hartverscheurende scene uit Sophie’s Choice waarin een kampbewaker haar dwong te kiezen tussen haar dochtertje en haar zoon. Ik was uren na het zien van de film nog van slag.

Het lieve konijntje dat kokend in een pan wordt aangetroffen in de film Fatal Attraction. En dat kapsel van Glenn Close! Ik was stikjaloers op die krullen.

Dankzij Back To The Future leerde ik dat je kunt tijdreizen bij een snelheid van 142 kilometer per uur.

Philippe en Driss in Intouchables. Hoe kun je niet van ze houden?

Niks zo teleurstellend als je verheugen op een film waar helemaal niks aan blijkt te zijn.

Niets zo heerlijk als een film die je raakt. Met scenes waar je nog jarenlang op kunt teren. “Oh man, ik moest huilen, jij ook? En toen dat gebeurde werd ik zo vrolijk.”

Films waar je zo ongelooflijk om moet lachen. Een feelgood film die je je zorgen laat vergeten. Een spannende thriller waardoor je gaat nagelbijten.

Met werk is het net zo.

Werk is niet eendimensionaal. Werk is 3D.

Er is altijd meer te ontdekken, te leren en te ontwikkelen. Alle emoties komen voortdurend voorbij.

Toch lijkt het in organisaties vaak alsof voor iedere medewerker de werkdag op een zelfde manier moet verlopen. Iedereen hetzelfde keurslijf, hetzelfde takenpakket, dezelfde werktijden.

Terwijl, de films waar we niks aan vinden zijn de films die voorspelbaar zijn. Dat je al kilometers vooraf weet wat er gaat gebeuren. Boring.

Zie de loopbaan van een medewerker in jouw organisatie als verschillende draaidagen voor een film. Hoe ziet het script voor die dag eruit? Is het de eerste draaidag? Moet er nog gerepeteerd worden? Welke momenten in de film moeten zo memorabel worden zodat er nog jaren gepraat wordt over die waanzinnige scène? Wat is er voor nodig om dat te regelen? Hoe zorgen we dat onze steracteur fenomenaal kan acteren?

Begint er al een Oscarwaardig filmscenario te ontstaan in je hoofd? Mooi. Want de manier waarop je medewerkers hun werkdag beleven, bepaalt jouw goede naam als werkgever.

Precies wat je nodig hebt om ook in de toekomst de juiste mensen binnen te halen én te behouden.

Denk eens rustig na over dat filmscenario. Waarschijnlijk zijn het er meerdere, simpelweg omdat niet iedereen van dezelfde film houdt.

Maak er een mooie dag van!
Gerry

PS Ik ben bezig om een training te ontwikkelen om zo’n ontluisterend gaaf filmscenario voor jouw organisatie op te zetten. Binnenkort vertel ik je er meer over de pilot. In deze training ga ik mijn kennis over medewerkersreizen delen met een klein aantal HR-experts en ze allerlei handvatten geven om het filmscenario, de medewerkersreis, voor hun organisatie op te zetten. En in te bedden. Wil je nu al meer weten, stuur me dan even een berichtje!