Ik ben opgegroeid in een gereformeerd ondernemersgezin in Drenthe.

Ledigheid was des duivels oorkussen. Als je naar boven ging, nam je mee wat er op de trap lag. Op zaterdag moest het erf worden geharkt. Boodschappen haalde je niet alleen bij de Centra supermarkt maar ook bij de andere ondernemers in het dorp. Je moest elkaar helpen, nietwaar?

Mijn vader had samen met zijn broer een aannemersbedrijf. Klein, dorps maar ook: alles voor de klant. Klanten waren er in mijn beleving altijd. Ze kwamen thuis over de vloer en schoven aan bij de koffie of de thee. Wij als gezin waren met elkaar het bedrijf.

Ik zag ook de zorgen en het gedoe. Het aannemersbedrijf was een familiebedrijf.

Mijn vader had het samen met zijn broer van hun vader overgenomen. En dat liep lang niet altijd even soepel. Er was vaak stress met een dominante broer, projecten die uitliepen of klanten die niet op tijd betaalden.

Het beeld van mijn vader die op zondag vaak met een maagzweer voor de kachel lag bij te komen, staat mij helder voor ogen. Tussen de kerkdiensten door, dat wel.

Eén ding wist ik zeker. Ik zou nooit zo hard werken als mijn vader. Niet zoveel stress willen hebben (hoewel ik het woord stress toen nog niet kende).

Ik besloot om zo NIET te zijn.

Met als resultaat dat ik niet anders kan dan concluderen dat ik dit voornemen niet heb waargemaakt.

Ik werk vaak minimaal zo hard als mijn vader en ik heb periodes gekend met onwijs veel stress.

Aan mijn vader kan ik niet meer vragen hoe hij naar zijn leven kijkt. Ik was 16 jaar toen hij plotseling overleed.

Wat ik wel weet? We ontwikkelen allemaal onze schaduwkanten. Dat kan een kant zijn die we onderdrukken, of een kant die we in extreme vorm laten zien. Je laat gedrag zien dat je hebt aangeleerd.

Wat ik ook heb geleerd, is dat je dit gedrag kunt proberen te veranderen. Maar als je echt anders wilt, dan kun je beter met andere ogen gaan kijken. 

Jezelf gaan begrijpen. 

Snappen waarom bepaalde dingen zijn gegaan zoals ze zijn gegaan. Waarom bepaalde dingen energie kosten of juist als vanzelf lijken te gaan. Zo kun je verantwoordelijkheid nemen en patronen doorbreken.

Dit vraagt moed en zelfreflectie. Patronen doorbreken betekent kiezen voor jezelf. Voor wie en hoe jij wilt zijn. Je gaat hardop zeggen wat jij wilt en wat je grens is. En je ontdekt steeds meer wie jij wilt zijn.

Wil jij dit ook maar weet je niet hoe? Ik geef je een aantal suggesties om met je eigen patronen aan de slag te gaan. 

1.    Bedenk welk patroon (kan zakelijk of persoonlijk zijn) je wilt onderzoeken.

2.    Begin met het beschrijven van het patroon en de ervaring die tot dit patroon heeft geleid. Zonder oordeel, gewoon feitelijk en objectief beschrijven.

3.    Vervolgens ga je de ervaring betekenis geven. Welke betekenis gaf je als kind aan deze ervaring? Of welke betekenis geef je het nu?

4.    Kun je herleiden welk besluit je hebt genomen over deze ervaring?

5.    Kun je herleiden welk gedrag heb je jezelf aangeleerd naar aanleiding van dit besluit?

6.    Tot slot: hoe reageren mensen op hoe jij je gedraagt?

Daarmee leer je bepaalde patronen van jezelf te ontdekken en onderkennen. Dit vormt de eerste stap in het doorbreken van bepaald gedrag. Je kunt bewuste keuzes gaan maken of je dit gedrag wilt veranderen of zo wilt houden.

De keuze ligt bij jou.

Hartelijke groet,

Gerry de Valk 

Maak nader kennis met jezelf. Leer begrijpen hoe jij op je krachtigst bent. Hoe jij als manager, teamcoach of professional het verschil kunt maken. Want weten wat je talenten en drijfveren zijn, helpt je bij het maken van jouw eigen plan. En zorgt ervoor dat je koersvast en met energie in het leven staat. Maar het allerbelangrijkste: dat je kunt staan voor wat je te doen hebt en krachtige keuzes kunt maken. Voor jezelf, voor je team en voor je organisatie. Ik help je graag! www.gerrydevalk.nl