Sinds 1992 zit ik in leidinggevende posities. Ik vond leidinggeven direct leuk om te doen. Ook al wist ik in het begin van toeten noch blazen en heb ik van alles onhandig aangepakt.

Stapje voor stapje leerde ik de kneepjes van het vak. Kon ik teams steeds beter lezen. Maakte ik weer nieuwe fouten. Waarvan ik vervolgens weer leerde.

Inmiddels coach ik regelmatig leidinggevenden. Werkdruk is bij een aantal van deze leidinggevenden een issue.

Ze voelen zich opgejaagd door de eisen waaraan ze voor hun gevoel moeten voldoen. Ze vallen er bijna van om. Hebben het gevoel te worden opgezadeld met doelen die onhaalbaar zijn. En denken dat ze steeds meer moeten doen in dezelfde tijd. En ze vragen zich af: hoe dan?

Ik zie ook wat dit betekent voor deze leidinggevenden.

De waan van de dag regeert, de hele dag door worden brandjes geblust en is het hollen, en niet stilstaan.

Fysieke klachten, niet meer kunnen slapen en onvoldoende kunnen genieten. Altijd maar dóórgaan. 

Met een beetje pech is het thuis steeds vaker hommeles doordat het lontje erg kort is. 

Tegelijkertijd zie ik ook dat het leidinggevenden zijn met een enorm hart voor de zaak en voor hun team. Loyaal tot op het bot. Toegerust met een kolossaal verantwoordelijkheidsgevoel. Altijd bereid om mee te denken, altijd bereid om mee te doen. Het zijn harde werkers. Hun eigen baas kan zich geen betere manager voorstellen, niks is te gek en alles wordt opgepakt.

Herken je deze manager?

Keuzes maken 

Het ambivalente is: vaak halen deze managers veel voldoening uit hun werk. En doordat inzet en kwaliteiten worden gezien, krijgen ze vaak ook steeds meer verantwoordelijkheden en taken erbij.

Worden ze nog drukker.

Totdat ze merken dat ze minder effectief worden. Ze raken het overzicht kwijt. Steeds meer taken, het to-do lijstje is schier eindeloos. Waar begin je, wanneer zeg je: genoeg is genoeg? Keuzes maken zou helpen. Maar daar zijn ze nu net niet zo heel erg goed in.

Hun loyaliteit is grenzeloos. Aan alles en iedereen. Alleen niet aan zichzelf.

Alleen: leiderschap begint bij jezelf. 

Waardoor je jezelf echt kent.

Weet waar je goed in bent. Maar ook wat je beter aan anderen kunt overlaten.

En denk niet dat je alles alleen moet doen. Vraag hulp, ondersteuning, delegeer, zoek een coach. Onderneem actie. Waardoor je nieuw gedrag ontwikkelt.

Leiderschap begint bij jezelf. Klinkt goed. Maar hoe doe ik dat?

De vragen die je jezelf zou moeten stellen zijn:

1.     Welk patroon veroorzaakt het probleem?

2.     Hoe kan ik dat patroon doorbreken?

Om jouw patronen te ontdekken, kun je kritisch kijken naar de volgende thema’s:

Hoe zit het met je routines?

Hoe sta je op? Wat doe je als eerste als je aan het werk gaat? Wat doe je ’s avonds? Zorg dat je goede gewoonten in je leven bouwt. Wat een goede gewoonte is, kan ik je niet vertellen. Vraag jezelf af, hoe wil jij het graag zien? Wat vind jij een goede gewoonte?

Wat doe je als je onder druk staat? 

Hoe reageer je dan? Word je boos? Stil? Emotioneel? Ga je vechten? Welke patronen ontdek je?

Hoe denk je?

Wat gebeurt er mentaal bij jou? Wat is je denkpatroon? Wat zijn jouw belemmerende overtuigingen? Helpen jouw denkpatronen je op momenten dat het even niet gaat zoals je wilt?

Ben je fit? 

Zorg je goed voor jezelf? Door te ontspannen, sporten, goed te eten, voldoende te slapen, mediteren – wat dan ook maar goed werkt voor jou?

Weet je wat je waarden zijn? 

Dat is je basis. Daarop baseer je jouw gedrag en de keuzes die jij maakt. Daardoor weet je wat jou veel energie kost en wat jou veel energie oplevert. Wie ben je? Waar sta je voor? Is dat in lijn met wat je nu doet?

Herken je welk patroon bij jou bepaalde problemen veroorzaakt, dan heb je al een eerste stap gezet. Je bent je namelijk bewust van het patroon. Daarna kun je bedenken welke eerste stap jou gaat helpen om het anders te gaan doen.

Hartelijke groet,

Gerry de Valk

Wat ik zie is dat de meeste managers en teamcoaches in de cure, care & community harde werkers zijn. Extra uren maken? Geen probleem. Hoort bij je functie toch? Nooit te beroerd om ook ‘s avonds thuis nog even door te werken. Jouw team doet immers zoveel voor de cliënt of patiënt, dan kun jij toch niet gaan lummelen? 

Maar hoe productief is dat harde werken eigenlijk? Stel dat je manager bent bij een grote zorgorganisatie. En dat je wekelijks structureel veel extra uren maakt. Uren die niet extra betaald worden, want het hoort bij je functie. Ben je dan automatisch succesvoller dan je collega die nooit overwerkt? Dacht het niet. Er is geen enkele garantie dat jij net zoveel of meer presteert. 

Om vandaag de dag productief te zijn, zul je vooral slim moeten werken door de talenten van jezelf en je team optimaal in te zetten. Wat kun jij doen om uit die valkuil van steeds maar harder werken te stappen? Ik geef je tips en een stappenplan in deze checklist: https://gerrydevalk.nl/checklist-stap-uit-de-valkuil/