Rijden met de handrem erop

Geschreven door: Gerry de Valk
Gepubliceerd op: 17 apr 2020

Heb jij het jezelf al afgevraagd?

Hoe zie ik mijn toekomst?

Velen van ons werken vooral vanuit huis. Minder reistijd, vergaderingen alleen als het echt nodig is, klussen die eerst belangrijk waren maar nu geen prioriteit meer hebben. Het thuiswerken gooit veel overhoop en maakt een hoop inzichtelijk. Wat is de waarde van jouw werk?

Vergelijk je leven eens met een auto. Je levensauto.

Wat voor merk rij je? Welke kleur? Is het een grote auto of heeft een kleine auto jouw voorkeur? Sommigen mensen kiezen voor een grote transporter of een sedan met een ruime kofferbak waar lekker veel in kan. Anderen hebben het liefst een klein stadsautootje dat snel en wendbaar is en waarin je weinig ballast kwijt kunt.

Zelf heb ik moeite moeten doen om het rijbewijs te halen (maar liefst 4 keer gezakt, ik overwoog oprecht om maar voor een staatsexamen te gaan) maar toen ik eenmaal mocht autorijden was ik niet meer te stoppen. Ik ben een dieselrijder, heb even nodig om op gang te komen maar dan kan ik ook eindeloos doorrijden.

Bij de verschillende fasen in mijn leven hoorde een ander type auto. Een rode Eend om mee te beginnen, een snelle Golf om total-loss te rijden, een witte Ford-bus voor de onvergetelijke vakanties met ons gezin met kleine kinderen waarin we werkelijk alles achterin konden meenemen, de zakelijke lease-auto’s in donkerblauwe of zwarte kleur.

Nooit reed ik met de handrem erop. Altijd door. Tuurlijk, ik ben wel eens door een agent aangehouden. Ik heb mijn auto een keer in de vangrail geparkeerd. Ben een keer met de ambulance afgevoerd. Maar ach, het is maar blik en een auto is zo vervangen. Even schudden met mijn hoofd en dóór.

Eind maart heb ik mijn leaseauto ingeleverd. Het contract liep af, ik hoefde alleen nog maar mijn handtekening te zetten onder het contract voor de nieuwe lease-auto die ik had uitgezocht. Met een hele mooie blauwe kleur, elektrisch deze keer.

“Waarvoor?”, dacht ik. “Waarvoor heb ik een nieuwe auto nodig?”

De komende tijd werk ik toch vanuit huis. Er staat nog twee auto’s op ons erf. Ik zit er voor 3 jaar aan vast.

Mijn auto kwam niet alleen tot stilstand. Ik heb niet eens een auto meer.

Dat vond ik in het begin ongemakkelijk. Eén van mijn kernwaarden is onafhankelijkheid en voor mijn gevoel leverde ik daarop in. Maar dat ik de auto echt mis? Neuh.

Dat wordt natuurlijk anders als straks de anderhalvemeter economie weer op gang komt en ik weer naar opdrachtgevers kan. Maar dat zie ik dan wel weer.

Terug naar de levensauto. Als je kijkt naar jouw werk en je leven en je vergelijkt dat met een auto, hoe sta je er dan voor?

Hoe rijdt jouw auto? Nog steeds gas-op-de-lolly of ben je zo’n beetje door de rem heen getrapt?

Ben jij het type dat zuinig is op de auto en keurig op tijd alle onderhoudsbeurten laat doen? De verplichte APK? Of heb je het er op aan laten komen en kom je er (langs de snelweg) achter dat niet alle onderdelen goed werken?

Jij bent de bestuurder van jouw eigen auto van het leven en deze tijd dwingt tot bezinning.

Rij je nog in een auto die past bij wie jij wilt zijn? Wordt het tijd voor onderhoud of een APK om te bedenken in welke richting jij de toekomst wilt rijden.

Mocht jij hulp kunnen gebruiken bij het uitzoeken van een andere auto, dan kan ik je misschien helpen.

Ik ben geen autoverkoper. Maar ik weet wel alles over periodieke keuringen. Met een APK die zorg dat jij weer op koers raakt en weet wat je eindbestemming wordt. Je niet meer met de handrem erop hoeft te rijden.

Want dat is wat ik goed kan. Ik kan zien wat jou uniek maakt en zo weet ik ook hoe jij het beste uit jezelf kunt halen.

Met een APK. Door na te denken over vragen als Waar sta ik in mijn werk? Wat geeft mij energie en plezier? Waarin wil ik mij ontwikkelen? Wat is mijn drijfveer? Hoe flexibel ben ik eigenlijk? kun jij (of je team) regie nemen en keuzes maken in jouw leven en loopbaan. Zodat je meer gaat doen wat bij je past.

Mail me en dan leg ik je uit hoe zo’n APK werkt en wat de kosten zijn.

Met een hartelijke groet op anderhalve meter,

Gerry de Valk