Vorige week plaatste ik een bericht op LinkedIn over de sollicitatie-ervaring van onze oudste zoon bij de politie. Zijn droom is om politieman te worden. Maar in dezelfde week dat de politie in Amsterdam liet weten dat er ’s avonds en ’s nachts politiebureau’s sluiten vanwege het tekort aan personeel, kreeg hij een afwijzing op zijn sollicitatie bij de politie in Amsterdam.

Ik sprak mijn verbazing uit en vroeg me af of het niet tijd wordt voor een andere selectie-aanpak bij de politie.

Dat heb ik geweten.

Het bericht werd meer dan 25.000 keer bekeken en er kwamen vele reacties. Ook van een recruitment coördinator van de Politie Nederland.

Het bericht is inmiddels meer dan 25.000 keer bekeken en er kwamen veel reacties op. Van ouders met vergelijkbare ervaringen. Van politie-agenten die vertelden over hun loopbaan bij de politie en die onze zoon op het hart drukten dat hij niet moest opgeven. Van lezers die het maar belachelijk vonden dat er een standaard afwijzing volgde op een sollicitatiebrief.

En er was de reactie van de teamcoördinator recruitment van de politie Nederland. Hij vond het heel vervelend dat onze oudste deze ervaring had gehad en vroeg me hem een persoonlijk bericht te sturen.

Dit alles speelde zich op zondag af.

Maandagochtend zit ik in een vergadering en ik zie dat mijn zoon belt. Na afloop van de vergadering bel ik hem terug. Hij vertelt me super enthousiast dat hij is gebeld door een recruiter van de politie en dat hij begin januari op gesprek kan voor een functie bij de politie in Rotterdam.

Natuurlijk volgt er voor hem nog een intensieve selectieprocedure met meerdere selectiemomenten, maar de eerste hobbel (hoe kom ik aan tafel?) is genomen.

Dat onze oudste nu toch op gesprek mag, is een onverwachte bijvangst van mijn bericht.

Dat onze oudste nu toch op gesprek mag, is een onverwachte bijvangst.

De teamcoördinator recruitment reageerde alert en begripvol op het bericht. Niet alleen op dat van mij, maar ook op diverse reacties. Dat vind ik geweldig en zeker een compliment waard.

Met mijn bericht op LinkedIn wilde ik vooral bereiken dat organisaties zich bewust worden van het effect van hun recruitmentproces. Kun je dit proces ook dusdanig inrichten dat iedere kandidaat een tevreden sollicitant wordt of hij/zij nu wel of niet wordt aangenomen?

Met mijn bericht wilde ik vooral bereiken dat organisaties zich bewust worden van het effect van hun recruitmentproces.

Naar mijn overtuiging moet iedereen die bij jouw organisatie solliciteert aan het eind van het proces bij je willen werken. Of hij/zij nu wel of niet wordt aangenomen.

Bied je sollicitanten een ervaring om te onhouden. Zorg dat je efficiënt en effectief bent in je reacties, dat je op tijd reageert, relevante vragen stelt en dat je iedere sollicitant fatsoenlijk bejegent.

Want ook al is deze sollicitant niet de juiste kandidaat, misschien zijn buurman of buurvrouw wel.

Bied sollicitanten een ervaring om te onthouden. Wees efficiënt, reageer op tijd en stel relevante vragen.

Toen ik maandagavond thuis kwam, kreeg ik als eerste een dikke knuffel van onze oudste. Hij heeft in ieder geval een sollicitatie-ervaring die hij niet gauw meer zal vergeten!

Hartelijke groet,

Gerry de Valk

Organisaties ondersteun ik graag met het ontwerpen van hun employee experience, om zo maximaal inzicht te krijgen in de verbeterpunten die nodig zijn om een organisatie te worden waar mensen graag bij willen horen. Het resultaat? Jullie organisatie maakt het verschil als het gaat om de strijd om het binnenhalen of vasthouden van personeel. Neem gerust contact op.