Deze week begint voor onze dochter haar eindexamen HAVO.
Ze heeft er hard voor gewerkt en ze staat er best goed voor dus we hebben alle vertrouwen.
Haar hele middelbare school periode heeft ze hard moeten werken. Het komt haar niet aanwaaien.
Komt ook nog een vleug perfectionisme bij, goed is voor haar nooit goed genoeg.
Samenvattingen worden halve boekwerken, hoofd- en bijzaken worden op één grote stapel gegooid waardoor ze allemaal belangrijk lijken.
Deze periode van voorbereiding brengt me terug naar mijn eigen examentijd.
Heel scherp zijn mijn herinneringen niet meer. Ik zie de sportzaal, vol met schoolbanken, nog voor me. Ik herinner me het napraten en het uitwisselen van de antwoorden. Waar ik stikzenuwachtig van werd. Ik herinner me ook de mondeling Frans nog, ik zie de docent nog bijna wanhopig een schaap op het bord tekenen. In de hoop dat ik het Franse woord voor schaap wist maar ik had werkelijk geen idee.
Ik heb mijn agenda van het examenjaar er nog even bij gezocht. Zag de boekenlijsten opgesomd met 20 gelezen boeken voor Nederland, 12 boeken voor Engels en 12 boeken voor Frans. Wat een enorme stapel! Ik weet ook dat ik nooit een hekel aan het lezen heb gehad. Sommige boeken vond ik prachtig, sommige niet te volgen maar toch – ik las graag.
Ik lees nog steeds graag.
Wat weet jij nog van jouw examenjaar? Was het stressen of appeltje-eitje? In één keer geslaagd of een her? Of gezakt en nog een keertje? Je vakkenpakket of – zoals het nu heet – je profiel, hoe zag dat eruit?
Onze dochter wil naar de PABO. Ze wil juf worden op de basisschool. Maar eerst neemt ze een tussenjaar. Werken en geld verdienen, meehelpen op de basisschool bij ons in het dorp, rijbewijs halen en vooral: even niet iedere keer moeten leren. Ik geef haar groot gelijk. Komt bij, ze is nog maar 16 als ze straks haar diploma heeft. Tijd zat.
Na mijn examen wilde ik vooral naar de stad Groningen. Bij die stad zocht ik vervolgens een studie. Dat werd de HBO Jeugdwelzijnswerk. Het werd geen succes. Na een maand of 6 was ik er helemaal klaar mee. Het was zó niet mijn studie. Moest ik stage lopen in een buurtgebouw in Assen. Bij pubers. Ik was er zelf nog eentje, had geen idee wat ik met die gasten aan moest.
Ik kwam bij een school- en beroepskeuze adviseur terecht. Ik moest een test maken om te bekijken wat mijn talenten en drijfveren waren. “Dat wat ik doe”, zei hij, “dat is ook iets voor jou”. Zo kwam ik terecht op de Academie Mens en Arbeid in Deventer en werd ik school- en beroepskeuze-adviseur.
Een vak wat ik nooit heb uitgeoefend overigens. Maar wat wel mijn nieuwsgierigheid heeft aangewakkerd in het achterhalen waarom mensen doen wat ze doen. De keuzes die ze maken. Of de keuzes die ze juist niet maken. Fascinerend.
Weet jij nog wat jij wilde na je middelbare schoolexamen? Welke dromen heb je waargemaakt, en welke ga je nog waarmaken?
Weet je nog wat jij wilde na je middelbare schoolexamen? Welke dromen heb je waargemaakt? En welke ga je nog waarmaken wat jou betreft?
Onze dochter gaat het wel redden. Ze staat er goed voor. Ze heeft deze meivakantie gedisciplineerd geleerd. Het is gewoon een soort toetsweek, zeggen we steeds om moed in te spreken. Zelf ziet ze op tegen wiskunde. En kunstgeschiedenis. Oh, en aardrijkskunde – ook zoiets. Vlak geschiedenis ook niet uit. Onze dochter heeft vele talenten. Drama is er één van.
13 juni is de uitslag. Duim je mee?
Met vriendelijke groet,
Gerry de Valk
Verlang je wel eens terug naar de periode dat je net je diploma had gehaald en alle keuzes nog open lagen? Heb je behoefte aan het herijken van de keuzes die je hebt gemaakt? Of ben je helemaal klaar met de keuzes die je hebt gemaakt en suddert het ondertussen maar wat? Wil je weten wat je talenten – onbenut en benut – zijn en wil jij jezelf uitdagen om naar jezelf te kijken? Misschien is de ACT®-meting dan iets voor jou. Met deze meting ontdek je jouw talenten en je ontwikkelpotentieel. Het levert je een helder en overzichtelijk rapport op en ik begeleid je bij het ontdekken van jouw talenten en drijfveren. Meer weten? Lees er meer over