Mijn eerste echte baan in loondienst was als bemiddelaar bij Start uitzendbureau in Harderwijk. Dat is al bijna 100 jaar geleden dus je begrijpt: we hadden een telefoon en kaartenbak en dat was het. Brieven kwamen per post en de fax was een noviteit.
Ik heb hele scherpe herinneringen aan het gevoel dat hoorde bij de keren dat ik destijds vakantie had. Ik zie me nog met de collega’s op vrijdagmiddag het kantoor uitlopen, in een jolige stemming omdat ik drie weken eindeloze vakantie had. Alles tot zover afgerond en weggewerkt, het bureau opgeruimd.
Il dolce far niente kon beginnen. Ik was echt drie weken vrij van het werk. Werd niet gebeld of wat dan ook, dat deed gewoon niemand van de collega’s. Ben je mal, vakantie is vakantie.
Later werd ik districtsmanager en kreeg ik een mobiele telefoon. Daardoor werd de bereikbaarheid ook buiten kantoortijden vergroot. En rond 2008 (ik werkte inmiddels bij een thuiszorgorganisatie) kreeg ik een Blackberry van de zaak. Enorm vooruitstrevend natuurlijk, want er zat een toetsenbordje op zodat je ook kon mailen.
In het begin deed ik de Blackberry uit zodra ik thuiskwam. Gaandeweg verschoof dat en bleef de telefoon eigenlijk altijd aan. Alleen met vakanties ging de telefoon niet mee. Hoewel ik me die keer herinner dat ik, net voordat we vertrokken, nog even mijn mail checkte. En een mail las waar ik eigenlijk tijdens de hele vakantie in mijn hoofd ben blijven rondlopen. Ik weet al lang niet meer waar het over ging, maar destijds leek het zeer belangrijk en gaf het me een vervelend gevoel.
Ik werd eigen baas. Ondertussen was de mobiel mijn volledige kantoor geworden. Ik herinner me dat we in 2012 onderweg waren naar ons vakantieadres en ik even de mail checkte. Het was mijn rampjaar na de teloorgang van mijn bedrijf en ik zat nog volop in de afhandeling met curator en bank. Ik bleek een mail te hebben ontvangen van de bank, heb het gelezen en vervolgens verwijderd. Maar verwijderen van de telefoon stond niet gelijk aan verwijderen uit mijn hoofd.
Inmiddels breng ik steeds meer stilte in mijn leven. Ik heb ervaren dat de kracht van stilte enorm is als je er op durft te vertrouwen. Het geeft je de mogelijkheid om te reflecteren en nieuwe inzichten te krijgen.
Als we besluiten moeten nemen, luisteren we vaak naar anderen. We horen meningen aan, zoeken in Google naar antwoorden en ervaringen van anderen of we bestuderen de statistieken en feiten. Zelden luisteren we naar onze eigen innerlijke stem. Omdat, als je die innerlijke stem wilt horen en er naar wilt luisteren, er stilte en afstand nodig is.
In de wereld van de sport weten ze al lang dat rust en herstelperiodes van belang zijn om topprestaties te kunnen leveren. Altijd doortrainen werkt niet. Altijd doorwerken evenmin.
Daarom, ook voor jou deze stappen hoe je meer kunt luisteren naar je innerlijke stem.
- Zoek de stilte op en laat de drukte in je hoofd, zoals gedachten en oordelen, los.
- Observeer de gedachten, overtuigingen, oordelen.
- Haal daar elk label vanaf, zoals goed, fout, mooi, jammer of juist.
- Ervaar de ruimte tussen twee gedachten en geef je over aan wat tot je komt, luister naar nieuwe inzichten en input.
- Toets dit inzicht aan je waarden, dan weet je wat je te doen hebt.
- Blijf oefenen en ervaren. Stil worden en luisteren naar je intuïtie lukt niet na één keer doen.
Ik heb hele scherpe herinneringen aan het gevoel dat hoorde bij de keren dat ik destijds vakantie had.
Hartelijke groet,
Gerry de Valk