Gaan we ons huis verbouwen of verkopen?

Dat is de vraag die mijn betere helft en ik al een tijdje bezighoudt.

Het is zo’n fase in je leven. De kinderen gaan zo langzaamaan de deur uit en het huis wordt leger. Dus dringt de vraag zich op: blijven we hier wonen? Dat betekent een verbouwing om de boel weer op te pimpen. Of verkopen en ergens anders gaan wonen.

In ieder geval. Wij hadden een makelaar uitgenodigd voor advies.

We lieten hem het huis zien.

‘Die badkamer is niet veel meer hè?’

Klopt. Dat is ook één van de redenen waarom we gaan verbouwen.

‘Boven is het wel behoorlijk hokkerig’.

We hebben 4 kinderen, weet je nog? Ze hadden alle 4 hun hele jeugd een eigen kamer en dus een plekje wat helemaal van jezelf was. Ook wat waard toch?

‘Die deur klemt’

Maar het is wel de deur naar de kamer waar onze jongste als enige van de 4 kinderen thuis is geboren.

Deze makelaar, kortom, somde de hele tijd zaken op die beter konden.

En ik merkte dat ik er narrig van werd. Omdat dit huis de hele historie van het gezin De Valk met zich meedraagt waar we zoveel mooie en soms ook minder mooie herinneringen hebben verzameld met elkaar.

We wisten toch dat een verbouwing nodig is, dat hadden we toch verteld? Luisterde hij eigenlijk wel? Wat maakte dat hij steeds de nadruk legde op wat nog niet goed was? Wilde hij ons niet als mogelijke klant?

Ik denk echt dat hij van mening was dat hij het beste met ons voor had. Dat hij onze verwachtingen moest managen gezien de gekte van de huizenmarkt.

Ik denk ook dat veel leidinggevenden bewust of onbewust dergelijke gesprekken voeren met hun medewerkers. Benoemen wat nog niet zo goed gaat, wat beter kan. En daardoor voorbijgaan aan talenten en competenties die iemand ook meebrengt.

Waardoor die medewerker teleurgesteld raakt en denkt: ‘zie je dan niet wat ik allemaal doe? Ik weet heus wel dat sommige dingen beter kunnen maar kijk nou ook eens wat allemaal wel goed gaat!’

Direct leidinggevenden hebben een grote impact op de ontwikkeling en inzetbaarheid van de kwaliteiten van medewerkers. Iedere dag opnieuw.

Uit onderzoek blijkt dat veel leidinggevenden geen idee hebben van wat de ambities en kwaliteiten zijn van hun medewerkers. Niet zo gek natuurlijk als je – zoals in de zorg vaak het geval is – operationeel verantwoordelijk bent voor vaak meer dan 100 medewerkers.

Ga je voorbij aan de talenten van je medewerkers, dan is er veel potentieel wat niet wordt benut.

Maar wat het ook betekent:

• Je krijgt een groep medewerkers die zich niet verder ontwikkelt maar blijft stilstaan
• Je krijgt problemen om de juiste professionals aan te trekken
• Je medewerkers verlaten je organisatie omdat ze liever willen werken in een omgeving waar wel aandacht is voor hun talenten en ambities.

Welke aandacht is er in jouw organisatie voor talent en ambitie? Hebben jullie een strategie ontwikkeld waardoor je het beste uit je mensen haalt en hen steeds weer uitdaagt? Waarin leidinggevenden weten hoe ze een optimaal werkklimaat kunnen creëren?

Wil je me dat laten weten door mij te mailen?