Op de lagere school had ik schoolzwemmen. Jij waarschijnlijk ook. Kun je het je nog herinneren?

Ik nog goed. Ik zat op de Christelijke Basisschool De Slagkrooie in Schoonoord. Iedere vrijdagochtend om half 9 gingen we met de bus naar het Bosbad in Noord-Sleen.

Het Bosbad was een buitenbad. Het lag prachtig in de bossen, net voorbij de Kibbelkoele maar daar had ik als klein meisje weinig oog voor.

Ik vond het er vooral koud.

In mijn beleving was het altijd rond het vriespunt als we zwemles hadden. Man, man, wat heb ik daar gebibberd.

Omkleden in de meisjeskleedkamer. Op van die koude betonnen stenen. Dan op een draf naar het zwembad waar je ongeveer een half uur les kreeg. Eerst met kurken (hoe meer kurken, hoe beroerder je kon zwemmen) en een plankje.

Als je het eenmaal een beetje kon, mocht je zonder hulpmiddelen. Duiken kreeg ik maar niet onder de knie, dus die 7 meter onder water zwemmen was een enorme uitdaging. Voor mijn gevoel zwom ik altijd minimaal de dubbele afstand onder water. Wat waarschijnlijk niet waar is.

Continu spiedend waar de badmeester was met die verschrikkelijke haak. Voor je het wist had je dat ding in je nek en trok de badmeester je omhoog. Doorzwemmen meisje.

Daarna mocht je nog iets van 5 minuten vrij zwemmen. Dat betekende vooral zien te voorkomen dat één van de jongens uit de klas je onder water duwde.

Na het fluitje op een draf weer naar de kleedkamer. Stond je daar met blauwe lippen klappertandend jezelf af te drogen. De sokken kreeg je bijna niet meer aan, hemd en onderbroek was ook lastig.

Omdat ik graag een perfecte schoolslag wilde afleveren, lag ik de rest van de week thuis op een stoel te droogzwemmen.

Maar ja, de ervaring van droog in een warm huis versus zwemmen in dat ijskoude water in het buitenbad zijn van een totaal verschillende orde.

Wat dit met employee experience te maken heeft, denk je misschien? Komt ‘ie.

Staat de achterdeur in jouw organisatie wagenwijd open? Lopen nieuwe medewerkers de voordeur binnen om vervolgens binnen de kortste keren via de achterdeur weer te vertrekken?

Kijk dan eens hoe er zwemles wordt gegeven, Als medewerkers alleen mogen droogzwemmen op een stoel maar niet voor het echie mogen gaan, dan zijn ze er snel klaar mee.

Je kunt alle cursussen, video’s en online trainingen volgen en alle boeken lezen over hoe je moet zwemmen, maar je weet niet hoe je moet zwemmen totdat je watertrappelend in dat water ligt.

Leren doe je door te doen, door ervaring en door in het diepe te springen. Dat betekent dat een organisatie bereid moet zijn om iemand zijn of haar eigen fouten te laten maken. Dat kan alleen maar als je ook bereid bent om in vertrouwen los te laten.

Door ze niet de hele tijd hetzelfde werk te laten doen maar er variatie in aan te brengen. Ook al zijn ze heel goed en ervaren in dat ene.

Te weinig mogelijkheden voor groei en ontwikkeling is een belangrijke reden voor medewerkers om op zoek te gaan naar een andere baan. Om eens te kijken of het gras bij die ander groener is. Zo niet, dan heb je in ieder geval een andere werkomgeving.

Wil je gaan voor het binden en boeien van je medewerkers? Ga dan aan de slag met dit onderdeel van de medewerkersreis! Ik help je er graag bij. Neem gerust contact met me op om eens van gedachten te wisselen.

Vriendelijke groet,